Chroniczny stan zapalny jelita opisany został przez dwójkę lekarzy, stąd nazwa schorzenia: choroba Leśniowskiego-Crohna. Etiologia choroby nie została ustalona, przez co nie można jej wyleczyć i towarzyszy chorym do końca życia.
Chociaż nieswoiste zapalenie jelit jest nieuleczalne udaje się ją uśpić, czyli poddać remisji. Wymaga to niekiedy długotrwałej terapii a także zmiany stylu życia pacjentów – rezygnację z nałogów, zmianę diety, odrzuceniem przyjmowania niektórych leków.
Chorobę Crohna zalecza się farmakologicznie. Chorzy przyjmują leki przeciwzapalne, zmniejszające stany chorobowe w ścianach układu pokarmowego, oraz sterydy i leki regulujące prace układu odpornościowego.
Ze względu na nawracające stany zapalne jelit zaleca się, aby pacjenci przyjmowali żelazo i kwas foliowy oraz unikali w diecie błonnika oraz tłuszczy. Postawienie diagnozy powoduje potrzebę rzucenia palenia oraz stosowania diety bogatej w białko i witaminy.
Duże owrzodzenia powodują niekiedy konieczność zastosowania leczenia operacyjnego, jednak z uwagi na duże ryzyko powikłań takie rozwiązanie jest traktowane jako ostateczne.
Im szybciej postawiona zostanie diagnoza, tym większa szansa na uniknięcie zaawansowanego stadium choroby. Należy więc niezwłocznie udać się do lekarza pierwszego kontaktu, kiedy wystąpią pierwsze objawy tj. bóle brzucha, spadek masy ciała lub anemia. U dziecka zaniepokoić powinno rodzica spowolnione tempo wzrostu, wychudzenie oraz – w przypadku dziewczynek – zaburzenia cyklu miesiączkowego.
Szacuje się, że co roku na terenie UE na chorobę Leśniowskiego-Crohna zapada od 40 do 50 osób na każde sto tysięcy mieszkańców.
